Spirometryczna próba rozkurczowa
Spirometria z próbą rozkurczową – diagnostyka astmy i POChP
Spirometria z próbą rozkurczową to rozszerzona wersja klasycznego badania spirometrycznego, wykorzystywana do diagnozy i różnicowania chorób obturacyjnych płuc, takich jak astma i POChP (przewlekła obturacyjna choroba płuc).
Na czym polega badanie?
Badanie składa się z dwóch etapów:
-
Pomiar wyjściowy – pacjent wykonuje serię głębokich wdechów i szybkich wydechów do aparatu (spirometru), który rejestruje parametry oddechowe.
-
Podanie leku rozkurczowego – pacjent otrzymuje wziewny preparat rozszerzający oskrzela (np. salbutamol).
-
Ponowny pomiar – po 15–20 minutach badanie jest powtarzane, aby ocenić reakcję oskrzeli na lek.
Co pozwala wykryć próba rozkurczowa?
-
Odwracalność obturacji – kluczowa w diagnostyce astmy (znaczna poprawa wyników po podaniu leku),
-
Brak reakcji na lek – częstszy w POChP, co pomaga odróżnić tę chorobę od astmy,
-
Skuteczność stosowanego leczenia – monitorowanie postępów terapii.
Kiedy wykonuje się badanie?
-
Przy podejrzeniu astmy lub POChP,
-
W celu potwierdzenia wskazań do leczenia wziewnego,
-
Przed rozpoczęciem immunoterapii alergenowej,
-
W ocenie pacjentów z dusznością lub przewlekłym kaszlem.
Badanie jest bezpieczne i nieinwazyjne. Może być wykonywane u dorosłych i dzieci (zwykle powyżej 6. roku życia), które współpracują podczas procedury.
